หลังยาว หมายถึง (สำ) ว. เรียกคนเกียจคร้านเอาแต่นอนว่า ขี้เกียจหลังยาว,ขี้เกียจสันหลังยาว ก็ว่า.
(สำ) ว. ที่ต้องตรากตรำทำงานหนัก มักหมายถึงชาวไร่ชาวนา ซึ่งในเวลาทำไร่ทำนาหลังต้องสู้กับแดด และหน้าต้องก้มลงดิน.
ก. หลง มักใช้เข้าคู่กับคํา บ้า เป็น บ้าหลัง.
ก. ไหลลงหรือทําให้ไหลลงไม่ขาดสาย เช่น หลั่งน้ำตา หลั่งน้ำสังข์.
ก. ไหลมาเทมา, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้นเช่น ผู้คนหลั่งไหลกันมามืดฟ้ามัวดิน.
ดู กุแล.
ว. เมื่อไว ๆ, เมื่อเร็ว ๆ นี้.
ว. สูงตํ่าหรือก่อนหลังกันเป็นลําดับ, มักใช้เข้าคู่กับคํา ลด เป็น ลดหลั่น. ก. อาการที่ควั่นปลายเสาให้เหลือเป็นเดือยสำหรับรับขื่อ เรียกว่าหลั่นหัวเทียน.